Wie herinnert het zich nog? Rolschaatsen door de straat, flippo’s, springtouwen aan de lantarenpaal, knikkeren, zelfgemaakte kleding uit de Knippie en op woensdagmiddag Candy Candy kijken op de tv met een koffiefilter gevuld met chips?
Oh wat mis ik die tijd..
De tijd dat je van school kwam, je tas in een hoek gooide en je oude schoenen aantrok om eindeloos buiten te kunnen spelen met alle kinderen uit de buurt. Ik mis de tijd van blikje trap, oorlogje, belletje trek en verstoppertje. De tijd van het handelen in Flippo’s, knikkers, voetbalplaatjes en de tijd dat je met twee kwartjes een zak chips en een blikje drinken kon kopen. De tijd dat je naar buiten ging met chips of vers gebakken patatjes in een koffiefilter. De tijd dat je samen naar de snackbar ging om snoepjes uit te kiezen: “twee van die, twee van die, één van die..” –“Hoeveel heb ik nog?” Je deelde alles met elkaar en was gelukkig met de kleinste dingen. De tijd dat je één keer in het kwartaal naar de kapper ging en de meiden een paardenstaart droegen met twee losse plukjes. De jongens liepen in trainingspakken en sportschoenen. De meiden hadden bloemetjesjurken en tuinbroeken aan. Swag kenden we niet, iedereen hoorde erbij en niemand werd uitgelachen. De tijd dat een jongen en een bal nog onafscheidelijk waren en een groep meisjes en een springtouw een vaste verschijning in het straatbeeld waren. We opereerden vanuit de speeltuin en iedereen had zo zijn of haar territorium of vaste speeltoestel. De tijd dat je een pak slaag kreeg als je ver nadat de lantaarnpalen aan waren gegaan pas thuis kwam. De tijd dat je een kneep onder de tafel kreeg van mama of het bekende gebaar van het bijten op haar hand en de blik van ‘wacht maar tot we straks thuis zijn’. De tijd dat je samen met je vrienden dezelfde smoezen verzon als je iets had uitgehaald, de tijd dat je elkaar waarschuwde als een vader opzoek was naar een van je vrienden en de tijd dat je op een krakerige fiets reed die zoveel geluid maakte dat iedereen je van afstand hoorde aankomen. Het was gezellig, je was bevriend met iedereen en als je ruzie had, dan was dat altijd van korte duur. Je sloeg elkaar met een schep en de volgende dag was alles weer vergeten en vergeven. De tijd dat je heel veel respect had voor iedereen die ouder was dan jij. Er was geen internet, er waren geen mobiele telefoons en hadden geen nagel om aan onze kont te krabben, maar we hadden de grootste lol met elkaar. Geld was iets voor grote mensen, je was al blij met een gulden die je elke zaterdag kreeg. We hadden dromen. De ene dag was je een profvoetballer en de andere dag een superheld. In die jonge beleveniswereld was geen ruimte voor haat of afgunst. The sky was the limit en iedereen wist wat hij of zij wilde worden. We waren allemaal één, ongeacht kleur of achtergrond. We dachten dat we nooit oud zouden worden en hadden alle tijd van de wereld in onze eigen ‘jeugdland’
..Oh wat mis ik die tijd.
