Fans van housemuziek kennen hem ongetwijfeld: Steff da Campo. De dj en producer heeft zijn eerste stapjes gezet in TDF in Berlikum, maar draait inmiddels over de hele wereld. Hoe hij is begonnen en waarom hij de beste beslissing heeft gemaakt? Dat vragen we hem tijdens een lunch in Z Leeuwarden.
Voor de mensen die jou niet kennen: wie ben jij?
“Ja, wie ben ik? Ik ben Steff da Campo, een dj en producer. Ik maak verschillende soorten housemuziek, maar ik vind het belangrijk dat het lekker groovy is met een catchy randje!”
Tijdens de voorbereiding van dit interview heb ik wat nummers van je geluisterd. Ik moet eerlijk zeggen: het is niet mijn muzieksmaak, maar het klonk echt heel erg lekker.
“Dat vind ik het mooiste compliment. Je vaste fans, de mensen die van je muziek houden, weten wat je doet. Maar er is ook een groot deel dat jou en je muziek niet kent. Dat je die mensen kunt bereiken of wanneer je weer wordt teruggeboekt nadat je ergens hebt gedraaid: dat vind ik echt heel leuk.”
Ik las dat je in 1998 bent begonnen met draaien.
“Oei, dat zou best kunnen. Ik was een resident in TDF in Berlikum, maar was in mijn slaapkamer ook al aan het draaien. Toen ze een nieuwe discotheek gingen bouwen, werd ik gevraagd om samen met iemand anders resident te worden. In het weekend kreeg ik gelijk tweeduizend man voor mijn neus. Nou ja, zo leer je het ook wel!”
“Eigenlijk viel alles een beetje samen. Ik was destijds grafisch ontwerper voor een grote dancemuziekmaatschappij en heb bijvoorbeeld voor Armin van Buuren en Hardwell allerlei dingen mogen ontwerpen. Op mijn vijfentwintigste ben ik vervolgens ook muziek gaan maken, wat vergeleken met nu vrij laat is. De sterren van nu zijn op hun veertiende begonnen. Maar ja, in mijn tijd had je gewoon echt een studio nodig.”
“Destijds produceerde ik met René Campo, vandaar mijn artiestennaam. Hij had de oude studio van Paul Elstak. Daar heb ik het produceren geleerd. Uiteindelijk ben ik naar Friesland verhuisd en voor mezelf begonnen. Dat is ongeveer tien jaar geleden.”
“In een andere club ben ik vervolgens resident geworden, maar ik roestte er een beetje vast. Ik vond dat ik voor mijn eigen muziek moest kiezen en in die club had ik geen mogelijkheid tot het afmaken van mijn platen. Uiteindelijk heb ik de gok gewaagd om alleen van mijn muziek te leven. Mensen in Tokio weten bijvoorbeeld niet wat voor dj ik ben, dus dat was mijn doel.”
Een spannende keuze, lijkt mij.
“Zelfs mijn moeder vroeg of ik misschien niet nog een baantje erbij moest nemen. Ik zei nee. Ik wilde er echt voor gaan, maar niemand wilde mijn platen tekenen. Toen dacht ik: ik start gewoon mijn eigen label. Daar heb ik allemaal muziek uitgebracht en een van mijn nummers werd gewoon nummer een in Servië. Gelukkig is mijn moeder nu wel trots!”
Kun jij je dat moment nog herinneren?
“Ik had het nummer op YouTube gezet en de cijfers bleven maar stijgen. Ik ben de reacties gaan lezen met hulp van Google Translate en het bleek dat mijn nummer elk uur door een van de grootste radiozenders werd gedraaid. Het was de zomerhit van het jaar! En het is echt een klassieker geworden. Wanneer ik hem tijdens optredens draai, gaat iedereen nog steeds helemaal los.”
“Ik heb ook een filmpje van mijn allereerste optreden. De jongens waar ik destijds tegenop keek, stonden voor of na mij te draaien. En dan ben jij de main act. Nou ja, na drie kwartier zette ik die ene plaat op en bij de introbeats hoorde ik de hele zaal juichen. Ik wist niet wat ik meemaakte! Ik ben gaan stagediven door het publiek en het was echt een gekkenhuis. Dat was mijn allereerste buitenlandse boeking en tegelijkertijd ook voor mij de bevestiging dat ik het goede heb gedaan.”
“Wat ik overigens net zei, over hoe mensen in Tokio niet weten wat voor dj ik ben: twee jaar geleden heb ik er gedraaid. Toen ik mijn eerste boeking in Tokio kreeg, wist ik: ik heb echt de juiste beslissing gemaakt.”
Had je tot die tijd nog steeds twijfels?
“Nee, eigenlijk gaat alles hartstikke goed. Wel heb ik telkens een of twee van die specifieke dromen, maar ze moeten wel even gebeuren. Tokio was destijds mijn grootste doel en dat is mij nu gelukt.”
Altijd een lastige vraag, maar had je verwacht zo ver te komen?
“Je hoopt het. En ik denk dat ik het ergens wel had verwacht. Ik denk dat wanneer je voor iets werkt en je het graag doet, je het terugverdient. Als je echt iets wilt, ga je ervoor werken. Het komt niet vanzelf naar je toe.”
“Ik kan nu van mijn muziek leven en dat zorgt ervoor dat ik elke dag vrolijk wakker word. Ik heb ook geen drang om op nummer tien te staan, in plaats van nummer twaalf. Mijn streams gaan ook hartstikke goed. Ik zit op honderdduizend per dag, net zoveel als Leeuwarden inwoners heeft. En twee jaar geleden stond ik op nummer twaalf van de meest gedraaide platen ter wereld in de producers top 101. Nou ja, ik heb ook wel eens op twintig of honderd streams per dag gestaan. En daar was ik vroeger natuurlijk ook echt heel erg blij mee.”
“Mensen zeggen wel eens dat ik geluk heb gehad, maar wanneer werk en kansen bij elkaar komen: dat is geluk hebben. Ik heb er echt wel voor gewerkt en het is in stapjes gegaan. Ik ben niet als een achtbaan omhooggeschoten.”
Wat gaat er in je toekomst gebeuren?
“Ik heb een exclusiviteitscontract getekend bij Spinnin’ Records waar een aantal nieuwe platen op uitkomt, waaronder een op Tiësto zijn label. Ik kan niet wachten en ik hoop de lezers ook niet!”
