Sinds mijn pensioen ben ik wat kilo’s aangekomen. Heel eerlijk: twaalf kilo, dat is meer dan twee confectiematen. Ik klaagde daar al een tijdje over en af en te doe ik een poging om gewicht te verliezen. Beter voor mijn gezondheid. Dan ging ik een weekje op dieet. Ik viel een paar kilo af, maar kwam dan weer terug in mijn oude eetpatroon. Nadat ik mezelf in een te strakke jurk in de spiegel zag, ging de knop om: ik moest blijvend afvallen. En dus maakte ik een afspraak met een voedingscoach.
Sinds mijn pensionering drink ik elke avond een glas wijn. Pensionering kan leiden tot grote tevredenheid en gezelligheid, zeker als vrienden en buren ook met pensioen gaan. Veel feestjes met weer een wijntje erbij natuurlijk. In mijn werkzame leven dronk ik alleen in het weekend een glaasje met een hapje erbij. Ook de vakanties op Kreta en de kookkunsten van mijn man hebben goed bijgedragen aan mijn gewichtstoename.
Er zijn momenteel heel veel diëten in omloop. Je hebt bijvoorbeeld de eiwitshake: drie keer per dag een paar lepeltjes uit een bus met eiwitpoeder, vermengen met melk, even goed schudden. Niet alleen jij, maar ook je portemonnee wordt er dunner van. Koolhydraatarm eten is ook een hype: geen brood, geen aardappelen, geen pasta’s, maar wel heel veel eiwitten, zoals yoghurt en kaas.
Naast de diëten zijn er pillen en drankjes in omloop, allemaal met de mooie belofte er slanker van te worden. Of allerlei apparaten die rollend en knedend over je lichaam gaan. Je lichaamscellen laten bevriezen kan ook. Kortom, er zijn heel veel mogelijkheden die jou een mooi, slank lichaam beloven.
Van diëten vallen de meeste mensen af, maar het is tijdelijk. Je hele leven op dieet blijven is geen doen. Het is slecht voor de stofwisseling en zorgt voor grote schommelingen in je gewicht. Misschien is daarom de maagverkleining momenteel erg in, die ervoor zorgt dat je blijvend gewicht verliest. Daar kom ik gelukkig niet voor in aanmerking. Je moet ernstig overgewicht hebben en toestemming van de arts en de verzekeraar krijgen. De operatie is niet zonder risico. Veel bekende Nederlanders geven ons het voorbeeld, alsof het heel normaal is. Ze zien er daarna slecht uit, uitgehongerd en haast onherkenbaar.
Mijn moeder volgde in de jaren ‘80 het sherrydieet, samen met haar zussen: sherry en kaas eten. Het was een reuze gezellige boel. Eten koken deden de dames niet meer, want ze waren onder invloed van de drank. Mijn vader raakte helemaal in de war en begon in die tijd aan de jonge jenever. Dat is nooit meer goed gekomen. Van het sherrydieet heb ik trouwens nooit meer iets vernomen. Wat de dames betreft: ze kwamen gewoon weer terug op hun oude gewicht en mijn vader zat aan de drank.
Sinds januari 2019 heeft een aantal zorgverzekeringen afvalprogramma’s in hun polis opgenomen, bij de aanvullende verzekering. Voorkomen is beter dan genezen: overgewicht geeft gezondheidsproblemen, zoals diabetes, hart- en vaatziekten en gewrichtsklachten. Ons gezondheidssysteem is al zo vreselijk duur geworden. Voldoende redenen dus voor de overheid om cursussen aan te bieden, zoals onder begeleiding van de diëtiste en/of voedingscoach af te gaan vallen.
Ik werd door een goede vriendin geattendeerd op een bedrijf in Goutum. Zij viel af en weet je hoe? Door meer te gaan eten: ze at de hele dag en toch viel ze af. Na mijn vakantie maakte ik daar een afspraak met de voedingscoach. Vol goede moed stapte ik de sportschool BODY SUPPORT binnen. Ik moest op de weegschaal natuurlijk en echt alles was te hoog: mijn gewicht, mijn BMI, mijn vetpercentage, mijn buikomvang. Ik werd gewogen en te zwaar bevonden. Daarna moest ik onder de meetlat. Op mijn paspoort staat 1.65 meter en laat ik nu gekrompen zijn tot 1.60. Een rare gewaarwording; ik was in de loop van de jaren kleiner geworden.
De voedingscoach was vriendelijk en duidelijk: dit was niet goed, maar het zou wel weer goed komen, verzekerde ze mij. In twaalf weken zou ik zes kilo gewicht moeten verliezen. Dat leek mij een makkie. Wat is nu zes kilo? Ik wilde wel tien kilo. Opgewekt liep ik naar buiten met mijn informatie op papier en een afvalapp voor mijn mobiel. Ik kreeg weekmenu’s via mijn mail toegestuurd. Elke week was er een weeg- en meetmoment met een overzicht van mijn gewicht, BMI, vet- en vochtbalans. En zo begon mijn afslankavontuur. Niet zonder vallen en opstaan natuurlijk. Mijn valkuilen waren snoepjes, dropjes, onregelmatig eten, buiten de deur eten en ja, elke avond een glas wijn met een lekker stukje kaas erbij en andere, lekkere hapjes, ook wel de vierde maaltijd genoemd.
De eerste weken zag ik overal eten. Ik beleefde de wereld als een grote eet- en snoepfabriek. Ik moest leren afkicken en mezelf andere eetgewoonten aanleren. Echt lastig was het om de WIJN in de kast te laten staan. Die gewoonte zat er goed ingeslepen na mijn pensioen. Misschien is dit wel een senioren-probleempje of een dingetje, hoe je het maar zegt. De coach en ik hebben daar ook een gesprekje over gehad. Toen ik de wijn liet staan viel ik gemakkelijker af.
Nu, inmiddels twaalf weken verder, stap ik weer goedgehumeurd en positief de deur uit. Met opgeheven hoofd fiets ik langs de McDonald’s terug naar huis, naar mijn boterhammetjes met 20+ kaas. Ik eet nu regelmatig om de drie uur, gezond, weinig vet en geen suikerproducten. Soms verlang ik hevig naar appelgebak met slagroom en een lekkere zak frites met mayo, maar ik doe het niet. Af en toe neem ik een dropje. Was het gemakkelijk? Nee, helemaal niet. Er is niets zo moeilijk als je gedrag veranderen en afvallen als je wat ouder wordt, gaat niet zo gemakkelijk. Is het de moeite waard? Ja, dat zeker, en ik ga ook door. Het scheelt mij een nieuwe zomergarderobe, ik ben en voel me fitter en gezonder.
Tekst: Sara Kroos en verscheen oorspronkelijk in LeeuwarderSeniorenKrant nr. 5
