Loop door de (binnen)stad en je komt vrijwel zeker langs een van de vele werken van kunstenaar Roy Schreuder. De geboren en getogen Leeuwarder is het gezicht achter vele beschilderde elektriciteitskastjes, muren en schuttingen. We spraken met hem af en maakten een rondje langs een aantal van zijn werken in de binnenstad. Ondertussen heeft hij in het kleinste pandje van Leeuwarden, aan de Voorstreek, zijn eigen galerie geopend.
Hoe ben je begonnen als kunstenaar?
‘Toen ik een jaar of twaalf was, ben ik samen met een vriend met graffiti begonnen. We waren wat aan het aankloten en haalden regelmatig spuitbussen. We waren best wel actief, maar op een gegeven moment had iemand ons gezien. We waren gewoon gesnapt en zijn daar toen best van geschrokken. Ik heb toen een tijdje niets met graffiti gedaan. Later heb ik het weer opgepakt. Zo’n vijf jaar geleden studeerde ik af op Stenden en op dat moment dacht ik bij mijzelf: als ik nu ga solliciteren en een baan vind, dan begin ik nooit voor mijzelf. Ik heb me toen bij de KVK ingeschreven en ben er vol voor gegaan.’
Je werkt alleen met spuitbussen?
‘Op doekjes doe ik wel eens wat met een kwast, maar dat is minimaal. Al mijn werk dat je buiten ziet, is met spuitbussen gemaakt. Het is een hele directe kunstvorm, omdat je in de openbare ruimte werkt. Als je naar je werk fietst zie je altijd wel ergens graffiti en straat art. Het heeft daarnaast een laag instapniveau; je kunt nu een spuitbus kopen en aan de slag gaan. Ik vind het gewoon tof dat je zoveel kunt doen in de openbare ruimte.’
Als ik vanuit Cammingha- buren naar de binnenstad fiets, kom ik door een tunnel met allemaal kleurrijke patronen. Is dat ook van jouw hand?
‘Ja, die hebben we zo’n vijf jaar geleden gemaakt. Met dat soort tunnels, maar ook elektriciteitskastjes kun je veel doen in de openbare ruimte. Met dit soort schilderingen kunnen lege muren en kastjes, die toch al in het straatbeeld staan, iets toevoegen aan de omgeving.’
Hoe kom je tot een ontwerp?
‘Ik krijg vaak niet een kant- en-klare opdracht waarin is bepaald dat ik een specifieke afbeelding moet plaatsen. Ik ga zelf op zoek naar beeld dat er esthetisch tof uitziet en dat een verhaal vertelt of iets over het gebied zegt. Daar zoek ik de balans in; het moet goed in de omgeving passen en ik vind het belangrijk dat de schildering duidelijk en helder qua beeld is.’
Hoe ga je vervolgens te werk?
‘Veel muurschilderingen en elektriciteitskastjes die ik doe, werken een beetje zoals zeefdrukken. Ik maak digitaal een ontwerp en dat splits ik op in een aantal kleurlagen. Soms zijn het vier lagen, soms zijn het er tien. De Mata Hari-schildering in de Nieuwesteeg bestaat bijvoorbeeld uit acht kleurlagen. Ik begin vaak met de middentint. Vervolgens ga ik met uitgesneden sjablonen – snijwerk dat met de hand gebeurt – delen lichter maken en schaduwen maken. Hoe meer lagen je toepast, hoe realistischer de schildering wordt.’
Wat me opvalt; de kleuren die je gebruikt. Ik zie veel grijstinten en sepiatinten. Hoe bepaal je de kleuren voor je kunstwerken?
‘In de binnenstad heb ik die kleuren bewust gekozen. Dat past beter in het straatbeeld. Het hangt er heel erg vanaf wat de functie van de locatie is. Kijk naar de Arriva-loods die ik laatst met Joao do Rosario heb beschilderd. Dat is een veel kleurrijkere schildering geworden, maar dat past in die hoek van de stad.’
Hoe zou jij je stijl omschrijven?
‘Ik werk eigenlijk met twee verschillende stijlen. Wat ik met de sjablonen doe, is heel grafisch. Bekijk het van dichtbij en het lijkt bijna op legercamouflage. Als je ze van een grotere afstand bekijkt, wordt het een realistische schildering en komt het tot leven. Bij grotere muurschilderingen werk ik niet met uitsneden. Dit doe ik dan uit de losse hand en die zijn veel illustratiever. Hierbij gebruik ik dan een pentekening als richtlijn.’
Tot slot. Veel van je werk is in Leeuwarden te bewonderen en je hebt ook in het buitenland street art gemaakt. Op welke droomlocatie zou jij nog willen werken?
‘Begin september open ik op de Voorstreek 32a de kleinste galerie van Nederland. Dat is eigenlijk wel een droomlocatie. Hier ga ik zowel eigen werk als werk van andere jonge kunstenaars verkopen. Ik heb hier enorm veel zin in! Het wordt een dynamische plek waar toffe exposities en activiteiten gaan plaatsvinden.’
Tekst: Johan Weitenberg
Foto’s: Simon van der Woude
