“Een ode aan het omarmen van imperfecties en twijfel, met typische janniaanse invalshoeken.” Zo wordt het nieuwe album ‘In de regen’ van Janne Schra beschreven. Samen met haar oude vrienden, De Vogels, ging ze op zoek naar de sound in de stijl van jazzpianist Fats Waller. En dat levert een album op vol met heerlijke, Nederlandstalige jazznummers.
Het is niet het eerste Nederlandstalige album van de zangeres. Al eerder nam ze met het Noordpool Orkest het album ‘Versalis’ op. “Nederlandstalig is een heel andere manier van zingen. Je moet genoegen nemen met je eigen accent en dat heb ik lang lastig gevonden”, vertelt Janne.
Een mix zoals een stad dat is
“Op een gegeven moment mocht ik het nummer ‘Diep In Mijn Hart’ voor het Groot Nederlands Songbook van De Wereld Draait Door zingen”, vervolgt ze. “Toen dacht ik: dit is eigenlijk hartstikke leuk. Samen met Tony (toetsenist van Room Eleven, Janne haar eerste band, red.) begon ik te spelen. Dat leverde aan de ene kant een beetje het oude ‘Room Eleven-gevoel’ op, maar ook iets nieuws omdat het Nederlandstalig was.”
Uit de schrijfsessies ontstond vervolgens het nieuwe album ‘In De Regen’. Een album dat Schra zelf beschrijft als een ‘mix zoals een stad dat is; waar gammele fietsen, Canta’s, scooters, waterpijpen en zuurdesem-bakfietsers door elkaar heen bewegen’.
Zo klinkt het nummer ‘Doosje’ als een rustige jazzballade uit de Roaring Twenties, ‘Alles Wat Ik Zie’ is alsof de intro van een zomerse film door je koptelefoon knalt en ‘Het enige dat ontbreekt’ is een snel, dansbaar nummer met een raprefrein dat nog dagen in je hoofd blijft hangen.
Het verschil tussen zingen in het Nederlands en het Engels is niet al te groot, geeft Schra aan. “Voor mij maakt het uiteindelijk niet uit in welke taal ik zing. In het Engels focus ik meer op de melodie zelf en zijn de woorden een soort hulpjes voor de melodie. En in het Nederlands moet je de woorden echt uitspreken.”
Janniaanse invalshoeken
Zoals eerder geschreven barst het album van de ‘Janniaanse invalshoeken’. Wat dat precies inhoudt is lastig te beschrijven, geeft Schra toe. “Als ik mijn Engelstalige muziek aan Amerikanen laat horen, geven zij aan dat zij het wat betreft de onderwerpen heel exotisch vinden klinken. Dat heb ik zelf dan niet zo door. Ik hou ervan als nummers geen standaard tekst hebben die je al duizend keer hebt gehoord.”
Zelf kiest Janne graag voor invalshoeken met een dubbele bodem, dat je achteraf denkt ‘oh, het gaat daarover’. “Ik kies ook voor alle mogelijke stijlen, gewoon waar ik zin in heb. Het werkt het best als je lekker kunt spelen. Dat levert ook het echte jazzgevoel op. Ik kan er bijvoorbeeld wel een raptekst tussenin doen, zolang het maar mijn tekst is.”
‘Eigen’ voelen
Op het creatieve gebied houdt Schra zich niet bezig met regels. “Die zijn er ook niet, maar mensen denken graag in genres. En dat is een beetje jammer. Je gaat niet meer met een open blik naar iemand toe. Voor mij moet het ‘eigen’ voelen. Als je één nummer hebt gehoord, heb je eigenlijk nog niets gehoord. Dan weet je nog niet wat wij doen. Dat weet je eigenlijk pas aan het einde van de show.”
Janne Schra en De Vogels spelen op 14 mei in Neushoorn. Wat kunnen we van die avond verwachten? “Een aantal hele mooie liedjes!”, lacht ze. “En een heel bijzondere groep muzikanten die echt heel virtuoos zijn”, sluit ze af.
