Als een trotse kotter die terugkomt van weggeweest, torent Hollander’s Nieuwe boven de omgeving uit. Langs de rondweg is niet een alledaags stekkie voor een viszaak. Maar het hele verhaal achter Hollander’s Nieuwe is niet alledaags. Of misschien juist wel. Want het gaat vooral over nuchterheid en vastberadenheid. Typerend voor een vissersfamilie zou je zeggen. Maar tot voor kort hadden de Hollanders niet méér met vis dan andere Nederlanders. Dus geen stoere overleveringen van vissers en venters die weer en wind trotseren en leven van de zee. Nee, Jeffrey is een telg uit een voetbalfamilie. Pa was jarenlang trainer in de hoofdklasse en beide zonen Jeffrey en Robin kunnen ook verdienstelijk voetballen. Maar dat de spreekwoordelijke bal rond is, blijkt wel uit de verrassende wending die de voetbalcarrière van Jeffrey Hollander een paar jaar geleden nam.
“Ik had net mijn opleiding aan het CIOS afgerond. Aangezien ik me niet verder in de studie wilde verdiepen, besloot ik me op het voetballen te richten. Maar ja, ik moest nog wel een deel van mijn studie terugbetalen, dus had ik een baantje nodig. Via via kon ik aan de slag bij de Leeuwarder Courant. Ik kon werk en voetbal combineren, totdat mijn functie werd gesaneerd. Weg baantje. Tijdens een trainingskamp in Marbella zat ik met een goede vriend te praten over hoe ik nu verder moest. Out of the blue vroeg hij aan mij: ‘Waarom begin je geen viszaak?’ Dat idee liet me niet meer los en vervolgens dook ik in de wereld van vis. Via een werkstage heb ik in twee jaar het vak geleerd. In die periode had ik mijn zinnen gezet op een viswinkel aan de Emmakade. In gedachten was ik ‘m al aan het inrichten, maar helaas zat er geen overdraagbare vergunning op, dus dat ging niet door.”
Jeffrey Hollander zegt dat hij leergierig is en een perfectionist. Als je deze eigenschappen bezit, komen talenten al snel bovendrijven. Dat kan voetballen zijn, maar ook ondernemen. Afijn, de viszaak aan de Emmakade was al van de baan, toen deze locatie in beeld kwam. “Er zat een horecabestemming op en er waren al bouwplannen. Nadat de zaak was gebouwd, hebben we alles ingericht en ineens had ik mijn eigen viswinkel. Ik kon gelijk los, want het was meteen super-druk.” Eén-nul voor de Hollanders, en nu uitbouwen…
Dankzij zijn perfectionisme heeft hij in korte tijd een goedlopende viszaak opgebouwd. Met iedere dag een aanvoer van verse vis die hij ’s ochtends zelf fileert, snijdt, paneert, kruidt en verder klaarmaakt voor de verkoop. Topkwaliteit haring, kabeljauw, zalmfilet en nog veel meer. De menuutjes ‘kibbeling’ en ‘lekkerbek’ met oerfriet en salade voor € 7,95 zijn de hardlopers. “Voor de kibbeling gebruik ik witte koolvis, ook wel pollak genoemd, een zeevis uit Alaska. Hij is familie van de kabeljauw, maar net iets steviger, dus geschikter voor kibbeling. Het lekkerbekje maken we natuurlijk van kabeljauw, zoals het hoort.” Nieuw is zijn Turks broodje kibbeling en het broodje visburger. Binnenkort kun je ook een broodje gefrituurde gamba bij hem eten. Hap je liever een harinkie? Ook die is perfect!
Goede vis wordt tegenwoordig duur betaald en daarom komt er veel goedkoop gekweekte, inferieure en bijna giftige vis op de markt. Ook de wijze waarop soms wordt gevist, kan niet altijd door de beugel. “Daar moet ik allemaal niets van hebben. Kwaliteit is mijn bezieling en dat weet mijn leverancier. Met bezieling kun je je onderscheiden heeft mijn trainer me geleerd. Een oude voetbalwijsheid die niet te bestrijden valt.”
