Wie maakt toch die prachtige foto’s van onder andere Nero en Sophias? Dat is fotograaf Aron Weidenaar, een geboren en getogen Leeuwarder! Bij allerlei bedrijven vind je zijn foto’s. Onder het genot van een goede kop koffie spraken we hem bij Sophias over hoe hij begon, zijn ontwikkeling en waarom hij zich niet wil specialiseren.
Laten we beginnen bij het begin: heb je altijd al interesse gehad in fotografie?
Nee, eigenlijk helemaal niet. Ik vond het leuk om foto’s te maken met mijn telefoon, maar pas na mijn studie ben ik echt begonnen. Met mijn eerste salaris heb ik ook mijn eerste camera gekocht. Vanaf dat moment ben ik er meer mee bezig gegaan.
Hoe heb je jezelf daarna ontwikkeld?
Het social media bureau waar ik werkte, fuseerde met een ander bedrijf. Daardoor kreeg ik de kans om mij nog meer te focussen op fotografie en ging het balletje pas echt rollen. We gingen van noordelijke klanten tot landelijke en zelfs wereldwijde klanten. De grote namen. De foto’s gingen de hele wereld over.
Herken jij foto’s van jezelf?
Ja, meestal wel. Meerdere van mijn vrienden herkennen mijn foto’s ook. Ik zie mijn werk ook geregeld terug. De foto’s op de grote zuilen die hier in de tuin staan (hij wijst naar de grote zuilen die voor Sophias staan, red.), zijn ook van mij. Ook in de stad zijn foto’s van mij terug te vinden. Dan groeit het en willen steeds meer mensen met je werken, dat vind ik een gek iets.
Dat mensen met je willen werken? Waarom?
Dat vraag ik mij nog steeds af. Ik vind het best lastig om te zeggen, maar het zal wel goed zijn. Misschien heb je last van het Imposter Syndrome? Ja, misschien. Ik ben ook niet altijd tevreden met wat ik heb afgeleverd. Het kan altijd beter.
Ik vind het altijd een beetje spannend wanneer mensen zeggen dat ze goed zijn in wat ze doen. Ik denk dat je altijd verder kunt leren en dat het altijd beter kan. Ik ben natuurlijk niet de hele dag onzeker en vind niet alles spannend, maar ik ben 27. We zijn er nog niet.
Als we naar die zuilen kijken: zie je dan ook dingen die je anders had gedaan?
Dan had ik misschien wat meer weggewerkt of een iets andere hoek gekozen. Ik ben hier wel tevreden mee, maar er zijn achteraf altijd dingen die je beter had kunnen doen of anders had kunnen doen. Dat gebeurt.
Dat heeft meer te maken met groei, denk ik?
Ja, als ik foto’s van vijf jaar geleden terug zie dan denk ik toch van oei. Dat hou je toch, je weet steeds beter wat je kan doen en dat heeft denk ik iedereen. Dat is denk ik ook alleen maar goed. Er moet wel een uitdaging zijn. Als ik steeds hetzelfde ding doe en op hetzelfde punt blijf, functioneer ik steeds minder.
Je werkt nu veel voor horeca. Wil je dit blijven doen of wil je je specialiseren in een andere tak?
Ik vind afwisseling heel erg leuk. Ik ben nog geen specialist en dat wil ik ook niet worden. Ik wil niet één stukje doen. Ik vind de afwisseling heel erg leuk. Dan werk je voor een spuitbussenfabrikant, dan weer voor de thuiszorg.
Die afwisseling maakt het voor mij interessant om steeds weer het mooiste uit het beeld te krijgen. Ik denk dat ik mij erg ga vervelen wanneer ik mij specialiseer in één ding. Laat anderen dat maar doen, dan kan ik doen wat ik wil.
