Ongemerkt sluipt het erin: je gaat je ergeren. Bijvoorbeeld aan de drukte op de wandelpaden in het Leeuwarder Bos en dat er in die drukte een klein percentage mensen is dat zo nodig links moet lopen, terwijl iedereen rechts houdt en geïrriteerd is als ik ook niet wil uitwijken.
Je kunt je aan heel veel dingen ergeren. Aan honden met een jas aan, want een hond is een hond en geen kind, aan mensen die elkaar omhelzen in deze tijd, aan vrienden die vertellen dat ze toch maar dat feestje hebben gevierd, want het kon wel, het is immers familie. Je raakt geïrriteerd door talkshows met steeds weer dezelfde gasten en ergert je aan Gerard Joling die bij Jinek blijkbaar ook al iets vindt van de energiediscussie.
En dan heb je ineens in de gaten dat ook je eigen lontje in een jaar wel wat korter is geworden…. Blijkbaar is het heel moeilijk te accepteren dat je vrijheid wordt beknot, dat je in je doen en laten wordt beperkt. Acceptatie is lastig. Meebuigen is het devies! Je wordt niet gelukkiger van vechten tegen zaken die zich buiten je invloedssfeer bevinden. Ga kijken naar wat wel kan, daar word je veel gelukkiger van. En verleng je lontje!
