Waarom werd ik toch vrijdagavond zo ontzettend boos? Een opeenstapeling van dingen: de hele week al discussies over Fieldlab-evenementen. Vooral dat bezopen plan voor een feestje van 10.000 mensen in Breda! Dan kwam gisteren ook het bericht dat het nog wel eens wat langer kan duren met versoepelingen voor horeca en detailhandel. En dan wint ’s avonds Cambuur zijn wedstrijd en barst het feestgedruis los…. Hoe graag ik het de club ook gun en hoezeer ze het ook hebben verdiend, hossende spelers en fans, ik word daar al een jaar lang heel boos van. Het voetbal met alle knuffelarij tussen spelers onderling en met de begeleiding is het hele jaar al een aanfluiting en een provocatie van gedragsregels waar wij ons als gewone burgers aan hebben te houden. Het voetbal is boven alle wetten verheven…
Waar zijn we nou mee bezig in Nederland? Op de IC’s wordt tweederde van de capaciteit ingenomen door coronapatiënten en dagelijks zijn er nog steeds 8000+ besmettingen. En onder het mom van ‘het gebeurt toch’ komen er steeds meer evenementen, vakanties, gedoogsituaties.
Ik kon het niet langer aanzien. Boos alle media uitgezet en vroeg naar bed. Ik wilde even niets meer met deze wereld te maken hebben. Een wereld waarin er in winkels en horeca gevochten wordt voor het voortbestaan, gehoopt wordt dat mensen zich aan regels houden waardoor zij ook weer open kunnen en een boterham kunnen verdienen, maar die nu waarschijnlijk weer met verlenging van de lockdown te maken krijgt. Zo komen we er niet mensen….
En als alles dan toch weer moet kunnen, zullen we dan horeca en detailhandel maar weer gewoon openen. Die hebben tenslotte laten zien dat ze wel met coronamaatregelen kunnen omgaan.
*Op persoonlijke titel*
