Als we met Henny van de Doelebar bellen om een interview af te spreken, vertelt hij al snel dat het gesprek minder over hem moet gaan en meer over de kroeg zelf. Desondanks zijn opmerking, praten we toch érg veel over Henny. Met zijn kenmerkende snor en lange haar is hij al dertig jaar hét gezicht van de Doelebar. Met een drankje nemen we plaats aan de bar, waar Henny, als de rasechte kastelein die hij is, vertelt over zijn visie en werkwijze.
Tussen alle feestcafés in de Doelesteeg zou je het bijna niet verwachten, maar de Doelebar is een plek waar je kunt genieten van elkaars gezelschap. Gezelligheid en authenticiteit staan voorop, je kan elkaar gewoon verstaan en in de afgelopen jaren is er niets veranderd in de bar, hoeveel moeite dat ook kost. Henny doet alles voor een goede sfeer.
Geen ‘mislukt aquarium’
We hebben al keer op keer over de koffie en de tosti’s geschreven, maar Henny stopt ook veel moeite in iets als een rookruimte. In plaats van een ‘mislukt aquarium’, zoals Henny het zelf noemt, is maar liefst een derde van de kroeg omgetoverd tot rookruimte met vier normale tafels en een stamtafel. ‘Mijn rookruimte is eigenlijk net zo groot als de Oude Stoep, een complete kroeg’, vertelt Henny. Ook op iets als het rookverbod is Henny voorbereid. ‘Ik ga sowieso niet na drieën door, dus bij mij kunnen ze gewoon buiten roken of ik maak ergens een binnenplaatsje dat ik kan aankleden. Ik kan alle kanten op! Het enige is dat de kroeg een stuk groter wordt. Plexiglas eruit en asbak van tafel. Geen probleem.’
Ook van de budgetglazen (dezelfde vorm met minder inhoud) die in het centrum voor mixjes en bier gebruikt worden, moet Henny niets hebben. Eens in de drie jaar heeft hij harde onderhandelingen met een brouwerij om voor de gasten ondanks de grotere glazen toch een lage bierprijs te kunnen houden. Hierdoor blijft de prijs áltijd €2,25/€2,50.
Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg
Uiteindelijk gaat het interview tóch meer over Henny dan over de Doelebar. Als we vragen waarom hij het niet over zichzelf wilde hebben, vertelt hij dat de bar eigenlijk net zo leuk is zonder hem. ‘Het punt is: ik moet altijd het verhaaltje houden. Is ook logisch want ik werk hier al een flink aantal jaar, maar de kroeg is ook een begrip buiten mij om. Natuurlijk doet mijn kop het beter, zeker in een gedrukte versie. Die komt terecht bij de generatie die vroeger bij mij aan de bar zat, die generatie kent mijn collega’s niet.’
Over de Doelebar zelf kan Henny kort maar krachtig zijn. ‘Het concept is eigenlijk: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Ik snap ook wel dat het een rare overgang is met vier feestcafés naast je. Het concept Doelebar zal altijd blijven. Tuurlijk kan ik ergens anders heen, maar dit is hoe het hoort. Als ik dit werk niet leuk vond, stond ik hier niet. Het is hartstikke mooi om iedereen een veilige en leuke avond te bezorgen. Dat is het streven en daarom ben ik het werk gaan doen.’
