Iets meer dan 25 jaar gelden vertrok ik uit Nederland. Ik wist niet meer wat ik wilde, was op zoek naar mezelf en was er een beetje klaar mee.
Weg! Andere omgeving, andere culturen, op ontdekkingsreis!
Na vele omzwervingen, waarover wellicht later meer, kwam ik op 6-10-2000 terug in Nederland, met 2 kinderen en 1 koffer. Al mijn aarde bezittingen. Waar ik op dat moment, toen we een beetje gesetteld waren, het meeste behoefte aan had was het terugvinden van de mensen die voor mij in mijn jeugd het meeste hadden betekend. Mijn vrienden van de SSG Havo die herinneringen zijn, voor mij, altijd het warmst gebleven.
Ik had voor mijn 15e verjaardag bedacht dat we een ´classy´ verjaardagsfeest moesten houden, eerst bij mij thuis, en daarna door naar Bellefleur. Heren zouden strak in het pak en de dames in vergelijkbare mooie outfits. Ondanks dat ik destijds in een dorpje verderop woonde kwamen ze allemaal in vol ornaat met de trein! Ze hadden zelfs het geld bijeen gelegd om voor mij een prachtige nieuwe jurk te kopen!
Dus toen ik terug kwam in Nederland ging ik op zoek. Het was destijds nog de tijd van Hyves.. de een na de ander vond ik terug. Geweldig gevoel! Weer even bijpraten over vroeger en waar ze nu in het leven stonden. Al mijn lieve oude vrienden van toen kon ik vinden, behalve 1… Enorm frustrerend want hij was altijd mijn ‘ik moet dit echt even kwijt, hier moet ik over praten’ persoon geweest. De persoon die de grootst mogelijke keet kon trappen op kamp om daarna iedereen op te vangen die ‘te veel ‘ keet had getrapt.
De vrienden waar ik inmiddels weer contact mee had waren ontwijkend wanneer ik hen vroeg waar hij uithing, waarom ik hem op social media niet kon vinden. Hadden zij ook allang niets meer van hem gehoord?
Uiteindelijk na lang aandringen kwam het hoge woord eruit.. Hij is er niet meer.
De wereld stopte voor mij op het moment dat ik dat las. Hij was altijd de lijm die ons oude clubje samenhield. De vredestichter, het luisterende oor.
Ik weet dat hij is getrouwd met zijn grote liefde voor het echt mis ging.
Ik heb zijn overlijdensadvertenties gezien, dus ik weet dat het echt is, ik weet dat ik (en onze vriendengroep van toen) me gelukkig mag prijzen dat we hem in ons leven hebben gehad.
Nu 25 jaar later denk ik nog veel aan hem en wens iedere middelbare schollier een Reinier toe. Iemand waar je je verhaal aan kwijt kunt, die je niet veroordeeld maar naar de waarde van je innerlijke mens kijkt. Wat hebben we een mooie tijd gehad.
Ik mis je vriend..
Heb jij ook een verhaal te delen over een oud klasgenoot of zoek je de oude klasgenoot? Laat ons dit weten! Wij helpen graag!
Wat een prachtige ode waar mijn zoon Reinier van Heusden het middelpunt van is. Het was inderdaad een kanjer en we missen hem nog iedere dag.
Heel erg bedankt
Mijn grote liefde….
Mijn kanjer van een broertje – nog altijd gemist