We zitten bijna in het laatste stuk van 2018 en gaan langzaam af op het einde van de Culturele Hoofdstad. We gaan ons dus opmaken voor de zogenaamde ‘Legacy’ oftewel erfenis oftewel nasleep van dit fantastische jaar voor ons stadsje. De grote vraag is of er volgend jaar weer bussen vol 65-plussers naar Leeuwarden komen om in hun unisex jassen op een praam door onze prachtige grachten te varen.
‘nee, dan lekker Psy-fi de stad uit sturen vanwege een clubje klagers’
Ik ga daar geen voorspelling over doen, maar ik vrees het ergste. Het zou een grote ramp zijn als deze bevolkingsgroep af gaat haken. Immers, evenementen als de Reuzen en de Stormruiter zijn er volgend jaar niet. Volgens mij de enige echte mega publiekstrekkers dit jaar. Ik ben ook benieuwd hoe het al die restaurants gaat verlopen, die als paddestoelen uit de grond zijn geschoten om de leegstand in onze stad te verbloemen. Hier ga ik ook geen voorspelling over doen, maar ik vrees het ergste. Heel eerlijk, ik heb er geen reet aan gehad, aan die hele Culturele Hoofdstad niet. Vind ik ook niet erg hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar wat een hoop lawaai voor zo’n aanfluiting van een evenement. Veel te weinig uitgehaald en veel te veel gekost naar mijn mening. Ik blijf bij m’n standpunt: Straatfestival XXL, meer was het niet. Nee, dan lekker Psy-Fi de stad uitjagen vanwege een clubje klagers. Geef die lui een paar ton dan kunnen ze verhuizen, of nog beter, emigreren. Ongelooflijk dat er naar zulke lui geluisterd wordt. Psy-fi begint net een beetje traditie te worden en dus onderdeel van onze cultuur, en dan lees je dat ze nota bene ook al in gesprek zijn met Heerenveen om het daar eventueel plaats te laten vinden. Het moet niet gekker worden. Ik heb besloten om me niet meer op te winden over de beleidsbepalers in onze stad, want dat is dweilen met de kraan open. Maar deze mensen hadden de slapende reus voor altijd wakker kunnen maken, maar ik ben bang dat die slapende reus volgend jaar gewoon tussen de 65-plussers in zo’n praam door onze grachten zit. En dat ie denkt: ut het nooit wat weest, en ut sil nooit wat wudde…
