Kleding heeft verschillende functies in ons leven. En functionaliteit is, gelukkig, ondergeschikt aan wat we uit willen dragen. Hoe we onszelf in de spiegel willen zien en hoe we graag willen dat onze omgeving naar ons kijkt. De manier om te laten zien wie we zijn.
En toch merk ik, als ik mijn klanten in de winkel help, dat er onzekerheid is. “Kan ik dit wel aan?”, “Is het niet te opvallend?” en “Wat zeggen andere mensen als ze me zo zien?”. Terwijl ik juist merk dat bij het dragen van bijzondere kleding het unieke in de mens naar voren komt. Er een glans op hun gezicht komt. Een totaalplaatje! Ik ben uniek en ik mag er zijn. Wat is dat toch?
Dat wij als mens zijnde soms bang zijn ons uit te drukken met kleding en af te wijken van “het normale”? Om bang te zijn bekritiseerd te worden. Dat we bang zijn om bekritiseerd te worden. “Kan ik dit wel dragen met mijn maat?” en “Worden mijn vormen niet teveel benadrukt?”, terwijl ik dan juist alleen maar denk: prachtig! Je bent prachtig! Laat maar zien hoe mooi je bent. Een schoonheidsideaal bestaat helemaal niet, ieder mens is mooi.
Als ontwerper is het de uitdaging om bij mensen dat unieke eruit te laten springen. Ik kijk naar mensen, hun schoonheid en hun eigenheid en benadruk dat met kleding. Net dat zetje durven geven naar die extra glans die ieder van ons in zich heeft. En dat is niet alleen inspirerend, maar ook de ultieme kroon op je werk.
Met je eigen handschrift een duidelijke afdruk achterlaten op een net iets mooier mens. Ontwerpen is zoveel meer dan van tekeningen daadwerkelijke kleding maken. Het is karakter durven schetsen met stof en en kleuren.
Het is letterlijk mensen een uiterlijk geven wat bij ze past waar ze zich in thuis voelen. Waar maat, vorm of imperfecties niet bestaan. alleen de juiste pasvorm. Zodat je jezelf bent in wat je draagt.
