Wow, we zijn alweer halverwege het Culturele Hoofdstad-jaar en wat is het genieten. Ik voel me net een toerist in eigen stad met dat treintje dat dagelijks door de stad rijdt. Dat de zon erbij schijnt en je allemaal verschillende talen om je heen hoort, zorgt alleen maar meer voor het vakantiegevoel. De stad hangt vol kunst en wat is het tof dat Escher is teruggekeerd naar zijn geboortestad Leeuwarden. Wat ik me wel afvraag: wat gebeurt er met Leeuwarden in 2019?
Eerlijk gezegd weet ik het niet. Ik was sceptisch over 2018. Ik ken immers weinig Leeuwarder kunstenaars die iets doen voor LF2018. De organisatie lijkt geen vertrouwen te geven aan de eigen kunstenaars en laat mensen van buitenaf bijvoorbeeld de fonteinen ontwerpen. Bovendien staan in de binnenstad veel panden leeg. Ik heb een voorstel besproken om ieder pand te vullen met een kunstenaar. Maak er open ateliers van waarin kunstenaars de gehele dag zitten te werken en mensen gewoon kunnen binnenlopen. Helaas werd er lauw gereageerd op mijn voorstel.
Ik verwacht niet dat we na 2018 veel overhouden, ik hoor nu al van mensen die naar de stad komen: ‘Ja wel leuk, maar bijna alles staat leeg.’ Dit jaar komen er heel veel toeristen uit binnen- en buitenland naar Leeuwarden toe, maar ik denk dat 2019 het tegenovergestelde gaat zijn. Mensen denken waarschijnlijk niet: ‘Wat is het hier geweldig, laten we er nog eens naartoe gaan’. Weet je, Leeuwarden is een fantastisch mooie stad, daar is geen twijfel over mogelijk. Bovendien is Friesland een van de mooiste provincies van Nederland. Al moet je van de natuur en het water houden, want om het Leeuwarder centrum hoef je niet in Friesland te komen.
De binnenstad is verpaupert. Ondernemers mogen niets en worden tegengewerkt. Vergunningen zijn moeilijk te verkrijgen. Zelfs de borden moesten voor LF2018 allemaal van de gevels. Elk zelf respecterende stad hangt nota bene vol gevelborden. Begrijp me niet verkeerd, ik vind Leeuwarden een pracht stad. Ik hou van de mensen hier. De stad is in zijn geheel gewoon mooi en heeft veel historisch mooie plekken. Ik heb niet één favoriet plekje, al blijft de Eewal, – waar ikzelf zestien jaar heb gewoond – een van de mooiste straten van de stad. Maar weet je, ik ben hier geboren en daarom heb ik die connectie met de stad.
Ik ben nu, op een aantal scharreltjes na, zo’n zes jaar vrijgezel. Ik lijk hier niet mijn droomvrouw te kunnen vinden. Ik denk dat als ik een meisje in Amsterdam tref, ze nooit in Leeuwarden zou kunnen wonen, want wat heb je hier? Zes uur gaan de winkels dicht, vijf uur lopen de kantoren leeg. Mensen gaan naar huis en om zes uur moeten ze eten. Mensen drinken na het werk niet even een borreltje in de stad. Het is allemaal heel degelijk. Doordeweeks hoef je dan ook niet naar een restaurant te gaan, want die is dan leeg. Daarnaast hebben we al zoveel. We krijgen er de komende tijd weer veel nieuwe horeca bij; ik wens ze heel veel succes. Al zal Loetje met hun heerlijke biefstuk wel lopen.
Kijk, Leeuwarden is natuurlijk niet een stad als Amsterdam of Den Haag, dat ik weet ik ook wel. Maar ik hoop zo dat we met z’n allen de schouders er onder steken en van 2019 een mooi jaar maken.
Bonny
