Afgelopen maart a.s. stond de tribute band ‘Pink Floyd Project’ geprogrammeerd in Neushoorn. Voorafgaand aan de show stelden we mede-oprichter en gitarist André Becker een aantal vragen. Een interview dat de moeite waard is om te lezen én dus om nog even te delen!
Een thuiswedstrijd noemen ze het zelf. De show ‘Ultimate Echoes’ was in no time uitverkocht. Het Pink Floyd Project met Bert Heerink als een van de twee lead zangers werd in 2006 opgericht en zag sindsdien al haar concerten uitverkocht. ‘Het Project’ wordt dan ook gezien als beste Pink Floyd tribute band in Europa. In Neushoorn wordt de 12-koppige formatie (zonder kinderkoor) nog eens versterkt met Durga McBroom. Deze powerhouse zangeres was een van de backing vocals bij de originele Pink Floyd. Degenen die een kaartje hebben weten te bemachtigen, kunnen zich dus opmaken voor een spectaculaire show met een authentiek Pink Floyd randje.
Op jullie website noemen jullie het concert in Neushoorn
een thuiswedstrijd. Zijn er zo veel Leeuwarders onder de bandleden, of is ieder optreden in Friesland een thuiswedstrijd voor jullie?
“Drie van ons wonen in Leeuwarden. Maar de meesten wonen wel in Friesland en
dat voelt voor ons altijd als thuiskomen. Leeuwarden is echter wel speciaal, want negen jaar geleden hadden we in De Harmonie ons eerste concert. Dat zou een eenmalig optreden worden. Maar omdat het zo snel was uitverkocht, kwam er een tweede en een derde. Nu zijn we bijna tien jaar verder…”
Jullie (licht)show is een belangrijk onderdeel. Bedenken jullie dat samen of laat je dat aan andere mensen over. Hoe gaat zoiets? Hoe groot is de PFP-karavaan?
“Pink Floyd bracht een multimediale show met licht, laser, film/video en een quadrafonisch geluid. Dat begon 50 jaar geleden natuurlijk vrij sober, maar de show was uniek en ontwikkelde mee met de techniek. Centraal stond echter altijd een cirkel waarin projecties waren te zien. In ons lichtplan verwerken we eigenlijk 50 jaar Pink Floyd. Dat gaat van een simpel wit licht tot een kleurenclimax met laser. En natuurlijk staat de cirkel van vijf meter doorsnee met filmbeelden en zelf geprogrammeerde animaties steeds centraal, dat is typisch Pink Floyd. Daarvoor hebben we een eigen lichtman, een laser crew en twee vj’s. Ook verschijnen er gedurende de show verschillende figuranten ten tonele. En niet te vergeten onze twee audiotechnici die zorgen voor fantastisch geluid in welke zaal ook! Hun paradepaardje is de quadrafonische audio (geluid dat uit vier hoeken tegelijk kan komen red.) en het gebruik van samples, ook typisch Pink Floyd. De hele karavaan bestaat uit zo’n 30 personen (en dat nog zonder kinderkoor).
Alle bandleden hebben nog andere muziekactiviteiten naast Pink Floyd Project. Repeteren jullie ook? En hoe vaak per jaar treden jullie samen op en stellen jullie daar ook een maximum aan? Zo ja, met welke reden?
“Dat klopt, de meesten doen ook nog andere dingen in de muziek. Maar we repeteren
wel degelijk! Dat gaat als
volgt: allereerst bekijken we
de opnames van de laatste
show. Dan ziet iedereen van
alles en ontstaat er een waslijst met opmerkingen. Vervolgens plannen we twee of drie repetities in en gaan daarmee aan de slag. Bovendien hebben we nu ook een akoestische show, die ook gerepeteerd moet worden.
Ik denk dat we dit jaar zo’n 10 grote- en clubshows geven. Dat is niet zozeer een maximum, maar niet alle locaties zijn geschikt voor onze show. De clubshow, zoals in de Neushoorn, is productietechnisch een aangepaste versie van de grote shows, waar 2000 tot 5000 toeschouwers op afkomen. Dat kan alleen in hallen met geschikte faciliteiten, zoals een groot podium met genoeg hoogte tot het plafond. Want we doen per definitie geen concessies aan onze show. Daarom kunnen niet alle opdrachtgevers volledig aan onze technische eisen voldoen, waardoor er nogal wat afvallen.”
In Neushoorn wordt de band versterkt met Durga McBroom, de voormalige backing vocaliste van Pink Floyd. Hoe is het om met haar te spelen en hoe vaak gaat ze met jullie mee?
“Ja, daar zijn we heel erg blij mee. Het geeft de concerten nog
een extra authentiek Pink Floyd tintje. Ik heb haar een keer via Facebook gevraagd of ze met ons wilde spelen. Ik wist dat ze dat wel eens met andere tribute bands in Europa deed. Dus dat ging eigenlijk heel gemakkelijk. Als ze een Pink Floyd tribute in de Benelux of Duitsland doet, doet ze die alleen met onze formatie. Dat hebben we toch mooi geregeld hahaha… Durga vormde samen met Sam Brown (van de hit ‘Stop’ red.) de backing vocals van de band die in de periode ’87 – ’95 toerde. Ook zingt ze mee op de laatste twee albums ‘The Division Bell’ (1994) en ‘The Endless River’ (2014). Inderdaad daar zit 20 jaar tussen… Ook deelde ze vaker het podium met zanger en gitarist David Gilmour.”
De zang van Pink Floyd’s Roger Waters wordt vertolkt door
Bert Heerink, zelf ook geen onbekende. Met Vandenberg scoorde hij wereldhits en voor Heineken zong hij ‘Julie July’. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
“In 2012 hebben we een switch gehad op de zang. Toen we een nieuwe zanger zochten kwam Bert in beeld. ‘Bert Heerink, is dat niet wat?’ zei onze toenmalige manager op een gegeven moment. ‘Hij is een rockzanger met goeie stem.’ We hadden Bert ook al aan het werk gezien toen hij met Antonie Kamerling, Erik Mesie en het Noord Nederlands Orkest langs de theaters toerde met het programma ‘Symphonic Echoes Of Pink Floyd’. Bert was gelijk enthousiast en inmiddels is hij al weer drie jaar een gewaardeerd lid van de PFP- familie.”
Aan welk nummer van Pink Floyd heb je zelf de mooiste herinnering en waarom? En speel je dat nummer dan ook het liefst?
“Zelf heb ik niet echt een favoriet nummer. Het hangt er echt van
af in wat voor mood ik ben. En daar past altijd wel een Pink Floyd liedje bij. Wel heb ik een speciale herinnering bij het nummer ‘Wish you were here’ van het gelijknamige album. Dat nummer heb ik gespeeld op de crematie van m’n neef die een groot fan van PF was, en dat moment blijft me altijd bij. Maar tijdens shows heb ik die emotie niet. Dan is het gewoon kop erbij om met
z’n allen de juiste sound, feel en sfeer te creëren. Dan zijn alle liedjes te gek om te spelen. De energie vanuit het publiek bepaalt welk nummer de topper is, maar vaak zijn ze dat stuk voor stuk. Bij sommige zie je tranen, anderen dansen of zie je denken: ’oh ja, dat nummer.’ Sowieso hebben alle hits een euforisch effect op de toeschouwers. Dat is mooi om te zien. Net zoals jongelui
van amper 20 die alle nummers volledig meezingen. We zien
dus lang niet alleen grijze haren op de voorste rijen, maar echt drie generaties. Daaraan merk
je dat Pink Floyd een cultus is geworden. En ze zijn nog steeds niet (officieel) uit elkaar!”
Kijk ook op: pinkfloydproject.nl of facebook: pinkfloydprojectnl
