Er zijn veel bedrijven die het moeilijk hadden, maar RUMAG heeft zéker een pittige tijd gehad. Door een item in Zondag met Lubach lag het bedrijf ineens onder een vergrootglas. Er is veel gebeurd, en met de eigenaar van RUMAG, de Leeuwarder Danny Membre, kijken we niet alleen terug op de situatie, maar ook vooruit.
Kleine disclaimer: voor het interview begon hebben we met Danny afgesproken om het niet te hebben over Thijs van der Heide, de CEO van RUMAG en degene die in het item van Arjen Lubach voorbij kwam. Dat was de afspraak tussen Danny en Thijs en we praten mèt iemand en niet over iemand. Desondanks komt Thijs wel ter sprake, wat vervolgens tot een minimum wordt gehouden.
In de hele RUMAG-rel ben je een beetje buiten beeld gebleven. Zijn er mensen die überhaupt weten dat jij onderdeel bent van het team?
“Ik denk dat iedereen die het moest weten het wel wist. Kijk, Thijs en ik wilden destijds nooit op de voorgrond treden. Ik was het zakelijke gezicht en zakelijk wist iedereen wie ik was. Ik onderhield de zakelijke connecties en sloot veelal de deals. Dat was allemaal achter de schermen. Met de dagelijkse werkzaamheden aan de voorkant hielden andere mensen zich bezig.”
Thijs was wat meer het gezicht.
“Nee, Thijs was niet echt het gezicht. Hij is één keer ergens geweest, anderhalf jaar geleden. Dat was zijn eerste en enige televisieoptreden. Het item van Lubach is een beetje opgeknipt. Als je het hele televisie-item bekijkt, ligt het allemaal een stuk genuanceerder. Thijs wilde niet het gezicht van RUMAG zijn, daar hebben we René Watzema voor aangenomen. Hij is ons gezicht, Thijs was het creatieve brein op de achtergrond.”
Het was hoe dan ook natuurlijk een verschrikkelijk nare situatie.
“Ja, het was flink balen. Het deed ook pijn. Het heeft niet alleen mij geraakt, maar ook de mensen die bij RUMAG werken. Ineens heeft elke Nederlander een mening over je. We zijn begonnen als een entertainmentpagina met hoofdzakelijk zelfverzonnen quotes. Een klein deel herschreven we of gaven we een eigen tintje. Daar is nooit een geheim van gemaakt en dat deden we zeker niet met de intentie van plagiaat. Het is ook niet zo dat we content jatten om het op T-shirts te plakken om bakken met geld te verdienen, dat is echt onzin.”
“Wanneer je bedrijf van vier naar vijfentwintig man groeit en alles dat je aanraakt in goud verandert, lig je een beetje onder een vergrootglas. Waar je ook mee te maken krijgt, is dat je niet alles meer in je bedrijf ziet. Waar we zelf quotes verzonnen, krijg je dan een redactie. Zo kwamen er een aantal quotes die op bestaande quotes lijken. We hadden eerder moeten luisteren naar de kritiek van een aantal mensen over het gebruiken van bestaande quotes, daarin had Lubach gewoon een punt.”
En over geld aan de actie verdienen?
“Dat is niet waar. Ook niet een beetje, helemaal niets. We helpen al vijf jaar lang goede doelen en hebben daar nooit iets aan verdient. Waarom zouden we daar nu ineens mee beginnen? Het enige waar je ons op kunt betrappen is dat we duidelijker hadden kunnen communiceren dat al het geld dat wordt opgehaald naar het goede doel gaat. Dat was voor ons vanzelfsprekend. Dus ja, dat iemand daar iets van vindt of er een berekening van gaat maken en beweert dat we iets overhouden: dat is onzin.”
“Wanneer iets viral gaat, maak je extra kosten. Er worden nieuwe shirts bijgedrukt, René gaat op pad om video’s te maken met een videoteam, er moet een projectleider bij. Die kosten kun je niet in één keer overzien. Daarom ga je zo goed als je kunt een kostprijs berekenen, die pas achteraf definitief berekend kan worden, en alles dat overblijft gaat natuurlijk naar het Rode Kruis. Je moet jezelf wel indekken.”
“RUMAG gaat groter worden dan het ooit was”
“Met alle liefde wil ik het Rode Kruis helpen, maar we moeten als commercieel bedrijf ook onze mensen, belastingen en andere kosten betalen. Het team van Zondag met Lubach verschuilt zich achter satire, maar verkoopt het wel als onderzoek en de waarheid. Daarin kun je altijd op het randje balanceren tussen de waarheid en satire. Het programma zelf zit goed in elkaar, maar ik kijk er nu wel met een ander oog naar nu ik weet dat zij geen wederhoor hebben gepleegd. Maar ja, dat komt omdat ik aan de andere kant heb gezeten.”
Zo’n maandag na de uitzending lijkt me geen lekker begin van je week.
“Nee. Het zijn fases, net zoals liefdesverdriet. Je voelt ongeloof, pijn, boosheid en dat verandert naar verslagenheid gecombineerd met het gevoel van onrecht. Gelukkig had ik de adrenaline om door te gaan en door te pakken, maar je bedrijf heeft écht een klap gehad. Niet alleen financieel, maar ook de mensen die er werken. De mensen die zich vijf jaar lang volledig en met alleen maar goede bedoelingen hebben ingezet.”
In een eerder interview zei je dat mensen huilend in een zoommeeting zaten. Wat zeg je dan, als eigenaar, in zo’n situatie?
“Je bent natuurlijk een leider en het personeel heeft je nodig, maar zij hebben òns er ook doorheen getrokken en kracht gegeven om door te gaan. De sterken blijven wel over.”
Mensen bleven in de weken na de uitzending ook maar negatief reageren onder jullie berichten.
“Ja, zoals ik zei: je ligt onder een vergrootglas. Uiteindelijk worden mensen het natuurlijk wel zat. Zo’n dertigduizend mensen van de 2,1 miljoen in totaal hebben ons ontvolgd. We hebben ook veel berichten gekregen waarin mensen zeiden dat ze het nog steeds vet vonden wat we deden en hoopten dat we door bleven gaan. Mensen bleven genieten van ons en begonnen andere mensen die aan het azijnzeiken waren terecht te wijzen. Je volgers nemen het voor je op en dat is mooi om te zien, het moet ook een keertje klaar zijn.”
“Het voelde net zoals liefdesverdriet: je voelt ongeloof, pijn, boosheid en dat verandert naar verslagenheid gecombineerd met onrecht”
“In Nederland houden we natuurlijk wel van praten over slecht nieuws. Nederland is en blijft een prachtig land en wat ons is overkomen is vervelend, maar we moesten ook naar onszelf kijken om erachter te komen waaróm ons dit is overkomen en waar je kunt verbeteren. Er zat natuurlijk in de organisatie iets niet goed. Ik had het graag op een minder harde manier gewild, want de manier waarop vind ik niet terecht, maar de cultuur binnen RUMAG is sindsdien een stuk beter dan het was.”
Dus achteraf, ondanks de nare manier, is het ook iets goeds geweest.
“Ja. Of nou ja, of het echt op televisie moest… Dat het is gebeurd, heeft in elk geval ook iets gebracht. Dat vooral. Je wordt gedwongen naar jezelf te kijken en daar moet je dan iets aan doen. We proberen honderd procent origineel te zijn. Dat is best moeilijk, maar het lukt tot nu toe goed. We hebben bijvoorbeeld net een nieuwe scheurkalender uitgebracht. Het enige dat mij tot op de dag van vandaag dwars zit, is dat we zijn gepakt op het verdienen van geld over de rug van het Rode Kruis. Dat is niet waar, maar wordt wel door mensen onthouden. Nou ja, we hebben ervan geleerd. Dat is een feit.”
Je hebt met Arjen Lubach gepraat, vertelde je eerder. Heb je toen tegen hem gezegd dat je niets aan de actie verdiende?
“Nee, dat was toen eigenlijk veel te vers. Misschien heb ik het wel gezegd. Ik weet het niet eens meer. Het was een goed gesprek en Arjen is een goede vent. Ik heb wel een aantal dingen tegen hem gezegd. Ik wilde liever weten waarom. Hij vertelde bijvoorbeeld dat hij niet had verwacht dat het zo groot opgepakt zou worden, maar ook dat hij had verwacht dat we intelligenter zouden reageren. Bij RUMAG is het altijd de kracht geweest om op het randje te zitten en op een scherpe manier te reageren. We moeten niet gaan miepen dat we nu een keer zijn aangepakt. Hij heeft, net zoals wij, heel veel power. Je moet wel bewust zijn van de power die je hebt.”
Heeft hij sorry gezegd?
“Nee, geen sorry. Hij vond het vervelend en heeft gezegd dat hij hoopt dat we er sterker uitkwamen. Dat zou je niet zeggen wanneer je het een verschrikkelijk bedrijf vindt.”
Gelukkig zijn jullie er sterker uitgekomen.
“Klopt, maar het moeilijke is om te bepalen hoe groot de schade is. Het heeft ons zeker schade berokkend, maar was dit allemaal door de uitzending van Lubach, door corona of een combinatie van beiden? Bedrijven gingen bijvoorbeeld ook hun marketingbudgetten verkleinen waardoor opdrachten stil kwamen te liggen. Dat was voor iedereen zo. Er is in ieder geval schade geweest. We hebben bijvoorbeeld ook ons team moeten inkrimpen van vijfentwintig naar vijftien man. Dat zijn geen leuke dingen.”
We zijn iets meer dan een halfjaar verder. Hoe gaat het nu met je?
“Het gaat goed! Het heeft mij sterker gemaakt dan ik ooit had kunnen bedenken. In de tijd dat we onder vuur lagen, zijn we aan RUMAG gaan werken en hebben we alles intern zo goed mogelijk geprobeerd te organiseren. Daar zijn we nog steeds mee bezig en het is al een stuk beter. Ik ben enorm trots op het bedrijf en iedereen die daar zijn schouders onder heeft gezet. Het heeft echt veel bloed, zweet en tranen gekost, maar waar we nu staan en naartoe gaan is waar we heen moeten gaan. In de tussentijd heb ik tijd genomen voor mijzelf.”
“Ineens heeft elke Nederlander een mening over je”
“Zo heb ik altijd een passie gehad voor voetbal, om mensen met talent te helpen die er zelf niet helemaal uitkwamen. Ik heb een passie om met die mensen mee te denken en daar dingen voor uit te denken. Die passies heb ik samen met een paar oud-voetballers teruggevonden in het bedrijf Tevreden Group. Met de hele groep zijn we bezig om voetballers van 14,5 jaar tot 18, 19 jaar te helpen en te begeleiden. Dat proberen we op een andere manier dan de spelersmakelaars doen. We hebben veel contact met de clubs, de ouders, de talenten en de scholen.”
“We proberen echt om hun talent te laten groeien en ik help ze bijvoorbeeld met profileringsgesprekken. We doen alles samen en we zijn echt een groep. Dat vind ik leuk om te doen! We zijn bijvoorbeeld ook net begonnen met het vrouwenvoetbal. Voetbal is gewoon mijn passie en daar haal ik echt veel uit.”
“Daar krijg je heel veel energie van, ook om weer door te gaan met RUMAG. Ik kom ook weer op plekken die interessant zijn voor RUMAG en ik kom voor RUMAG weer op plekken die interessant zijn voor hen. Dat vult elkaar dus goed aan.”
Mooi om te horen! Je gaat dus erg lekker.
“Ja. In de storm heb ik mezelf gevonden en ervoor gezorgd dat ik dingen kan doen die ik heel graag wil doen. Ik ben bijvoorbeeld nu ook bezig met mijn eigen podcast. Het heet Puntenslijpen. Ik heb geen ervaring met interviews, maar wel een leuk netwerk. We gaan gewoon twintig minuten met elkaar praten en omdat ik geen interviewervaring heb, heb ik een rad. Daar staan onderwerpen op waar we over gaan praten. Als het onderwerp klaar is, draai ik weer verder! Het werkt best goed en is best leuk. Ik heb een paar afleveringen opgenomen en ik denk dat het wel luisterwaardig is. Super leuk, toch?”
Absoluut. Met wie heb je al gesproken?
“Qucee (een rapper, presentator en programmamaker, red.), Andy van der Meijde, Humberto Tan, maar ik wil bijvoorbeeld ook Ruud de Wild en zijn vriendin Olcay Gülsen spreken of Fred van Beek, de CEO van Unilever. Ik wil echt alle kanten op. De eerste gesprekken staan wat dichter bij mij, waardoor het lekker informeel blijft.”
En misschien Arjen Lubach?
“Ja, die wil ik zeker nog gaan vragen. Ik weet niet of hij het gaat doen, maar ga het hem zeker vragen. Het zou stom zijn om dat niet te doen!”
Laten we positief kijken naar de toekomst.
“Ja, RUMAG gaat groter worden dan het ooit was. Binnenkort komt er groot nieuws! Daar kan ik nog niets over zeggen, maar ik ben trotser dan ooit. Ik zal een klein tipje van de sluier oplichten: dat we groter gaan worden dan ooit, zegt al iets. Maar voor alle informatie moet je mij nog maar een keertje uitnodigen!”
