Lachgas en ‘ballonnetjes’ zijn de laatste tijd steeds vaker in het nieuws. Mede door de verschillende incidenten die plaatsvinden als gevolg van het gebruik van de partydrug. Er wordt veelal geroepen dat er zo weinig bekend over het gas. Maar is dat wel zo? We zochten het uit.
Kermisattractie
Lachgas is in principe een narcosemiddel en kent de scheikundige naam distikstofmonoxide (N20). Het gas werd al in 1776 ontdekt door sir Humphry Davy. Hij gaat ermee experimenteren en komt er al snel achter dat het een plezierige roes opwekt bij het inademen van het gas. Ook blijkt het een therapeutische werking te hebben en gelooft hij dat het een genezende werking heeft. Kwakzalvers gaan ermee aan de haal en in de loop van de 19e eeuw wordt het gas een steeds populairder wordende attractie op kermissen. Mensen kijken al giechelend toe hoe gebruikers in een roes omvallen of buiten westen raken. Gaandeweg verdwijnt deze vorm van vermaak weer en in 1844 wordt lachgas voor het eerst gebruikt in een medische omgeving. Een Amerikaanse tandarts dient het een patiënt toe bij het trekken van een kies.
Kortdurende pijnstiller
Sindsdien wordt het gas gebruikt in de medische wereld. Vooral door tandartsen, maar ook bij kleine operaties in ziekenhuizen of als kortdurende pijnstiller in ambulances. Door het te mengen met zuurstof ondervindt de patiënt geen zuurstofgebrek. Iets dat wel gebeurt bij recreatief gebruikt: vandaar de roes. Deze recreatieve variant vind je in lachgaspatronen voor bijvoorbeeld slagroomspuitbussen. Hierin zit dus geen zuurstof. Lachgas wordt overigens ook gebruikt bij autoraces en staat daar bekend onder de naam Nitro.
Lachgas als partydrug
Lachgas als recreatief middel heeft in de jaren negentig een korte opleving en kon je op feestjes soms een ballon scoren. Hierna was het lang van de markt als ‘partydrug’. Tot het een aantal jaar geleden het weer geïntroduceerd wordt op thuisfeestjes en het inmiddels ook in horecagelegenheden verkrijgbaar is. Tevens valt lachgas sinds 2016 niet meer onder de Geneesmiddelenwet, maar onder de Warenwet, waardoor het legaal via groothandels te verkrijgen is.
Bevroren lippen
Er is trouwens een simpele verklaring voor waarom men het via een ballon inhaleert in plaats van via het lachgaspatroon zelf: je bevriest dan je lippen. Bovendien is het gemakkelijker om in een ballon in en uit te ademen. Het effect merk je direct, maar is ook van korte duur. Soms vallen mensen er flauw van, soms rijden mensen die het achter het stuur gebruiken een zevental auto’s langs de weg aan. Het vervelende is, wanneer er een incident plaatsvindt, het niet aan te tonen is dat iemand daadwerkelijk heeft gebruikt. Drugstests kunnen lachgas niet aantonen. En in het bezit zijn van ballonnen en lachgas patronen bewijst nog niet het gebruik. Hierdoor is vervolging op gronde van drugsgebruik niet mogelijk.
Vervuiling
In alle gevallen van drugs, en drank, draait het om ‘verstandig’ gebruik. Onder invloed van welke verdovende substantie dan ook, is autorijden niet verstandig en bij wet verboden. Wat ook meespeelt is de grote mate van vervuiling. Na festivals, op outdoor feesten en in clubs en cafés treft men steeds vaker lege patronen en ballonnen aan. Dat iemand zich op een feestje stuk wil zuigen aan een ballonnetje, moet hij of zij weten: zolang je er een ander niet mee tot last bent en netjes je troep opruimt. Dan zijn we al een heel stuk verder.
Waait het over?
In de 19e eeuw werd er niet moeilijk gedaan over het gebruik van lachgas. Mogelijk ook door de gebrek aan kennis van de neurologische gevolgen van regelmatig gebruik. Anderzijds waaide het toen ook over. Feit blijft dat het moeilijk te controleren is of iemand het gebruikt heeft, wat van belang kan zijn als er vermoeden bestaat dat het invloed heeft gehad op een (verkeers)incident. Er is wel degelijk veel bekend over lachgas, maar een drugstest om het traceren is er (nog) niet. En wie weet waait de trend net zo over als in de 19e eeuw en in de jaren negentig van de vorige eeuw.
Mocht je meer willen weten, of zelf onderzoek willen doen. Check dan onderstaande links.
Ik wilde alleen maar zeggen, bedankt voor deze blog!