In februari stonden ze nog in Neushoorn en op Koningsdag komt Vangrail opnieuw naar Leeuwarden. Ze staan garant voor een goed feest, of dit nu in een feesttent, een poppodium of op een festival is. We kennen ze al een tijdje, maar we laten je graag nader kennis maken met deze Fries-Groningse band. We spraken met frontman Raynaud Ritsma.
Hoe was jullie EP-releaseshow in Neushoorn? Hoe werden de nieuwe songs ontvangen?
‘Supercool! Dit was de eerste keer dat we een EP hebben gereleased die we helemaal zelf geschreven en geproduceerd hebben. Volgens de Leeuwarder Courant waren er zo’n 480 mensen, al hebben we ze zelf niet geteld. We speelden ons nieuwe, eigen werk en dat voelde wat onwennig. Daarnaast speelden we ook nieuwe covers. Dus we hadden een compleet nieuwe show, wat wel spannend, maar uiteindelijk supergaaf was.’
Jullie spelen dus zowel covers als eigen werk. Vanwaar die keuze?
‘We willen heel graag muziek maken. We zijn allemaal muzikant in hart en nieren, en willen van de muziek kunnen leven. Daarom spelen we de covers zo, dat we dicht bij onszelf blijven. Als het publiek daarop losgaat is dat te gek, en wanneer ze dat ook doen op je eigen werk, dan is één en één twee. Dat het goed betaalt is dan mooi meegenomen. We willen gewoon muziek maken, en dat we daar van kunnen leven is bijzonder en gaaf.’
Hoe kiezen jullie welke covers jullie spelen?
‘Het moeten nummers zijn die bij mijn stem passen en ik wil het nummer goed kunnen overbrengen. Dus het begint in principe bij mij; niet dat ik mij boven de rest wil stellen trouwens. Het moet namelijk ook bij de andere leden passen en bij ons repertoire. Vervolgens gieten we het in ons eigen rockjasje.’
Waar luister je zelf naar?
‘Ik luister de muziek die we zelf spelen, maar ik vind de Duitse zanger Udo Lindenberg en de Deense singer-songwriter Tim Christensen bijvoorbeeld ook erg goed. Als band vinden we Foo Fighters, The Killers en Ghost te gek. Maar van Justin Timberlake en Bruno Mars kunnen we ook genieten.’
En jullie eigen nummers. Waar zijn die op geïnspireerd?
‘Moeilijk te zeggen. Maar er zit altijd iets in van ieder bandlid. De nummers moeten goed in het gehoor liggen en je moet er wel iets bij voelen. Nummers als ‘Ik Mis Je’ en ‘Laat de Muziek Aan’ werken gewoon heel goed. Het zijn nummers die uit het hart zijn geschreven. We hebben recent een crewlid verloren: William was 42 en overleed aan een hersenbloeding. In Neushoorn hebben we ‘Ik Mis Je’ aan hem opgedragen en dan staan we wel met tranen in de ogen. Uiteindelijk moet de muziek ook een verlengstuk van jezelf zijn, het moet bij je passen.’
Even vanaf het begin. Hoe is Vangrail ontstaan?
‘Zelf ben ik al 17 jaar als muzikant bezig en ik denk dat Vangrail nu zo’n 12 jaar bestaat. We zijn begonnen met covers, maar al snel ontstond het idee om covers en eigen werk te combineren. Daarin hebben we ons eigen plan getrokken en trekken we in principe van niemand iets aan. Al heeft
onze manager op een gegeven moment wel een lijn getekend om aan te geven van welke mensen we ons wel en niet iets moesten aantrekken.’
Wat zijn de drie hoogtepunten uit jullie carrière?
‘We hebben heel veel bijzondere momenten in onze carrière gehad. Laatst speelden we op de huldiging van Maarten van der Weijden. We hebben als band veel met kanker te maken gehad in ons leven. Als je dan ‘Ik Mis Je’ op een plein vol mensen speelt, die natuurlijk voor Maarten kwamen, maar ook met die vreselijke ziekte te maken hebben, komt alles wel samen. En als er dan ook een grote groep mensen staat die voor onze muzikale carrière veel hebben betekend, is dat wel fantastisch. Verder keren we ieder jaar terug naar Son en Breugel, Brabant. De eerste keer dat we daar speelden, bestonden we nog niet zolang, maar ging het dak eraf. Dat hadden we nog nooit meegemaakt! Tot slot spelen we ook regelmatig op Dutchweek Festival in Val Thorens, Frankrijk. We vliegen er 28 april weer naartoe. Daar blijven we dan een week en staan we in een grote tent te hossen en feest te vieren. Maar of we nu voor vijftig of voor duizend man staan te spelen, ik heb elke keer weer zin om te spelen, al zeventien jaar lang.’
Aan welk optreden moet ik je eigenlijk niet herinneren?
‘De moeder van onze toetsenist Wiebe was net overleden, maar er stond ook een optreden op de planning. Wiebe wilde gewoon spelen, maar het was echt een pittige show. Verder hebben we ook wel een keer gehad dat we zoveel shows hadden gespeeld, dat onze drummer Sander bijna van zijn stokje ging. Onze tourmanager was hem ondertussen aan het voeren tijdens de show, om te zorgen dat hij genoeg energie had om door te spelen.’
Nu net een nieuwe show voor 2019. Wat zijn de toekomstplannen voor Vangrail?
‘We willen nog wel een paar stapjes omhoog. We blijven schrijven en er gaat zeker weer een nieuwe EP of zelfs plaat komen. We hopen ook weer een aantal dikke shows te mogen doen. We hebben al een paar dingen staan, maar daar kan ik nog niets over zeggen, omdat het nog niet 100% vaststaat. Maar het betekent wel dat onze agenda van volgend jaar al voor 25% is ingevuld. We gaan weer leuke stunts uithalen en leuke dingen doen.’
Vangrail speelt op 27 april op het OranjePlein festival in Leeuwarden.
Tekst: Johan Weitenberg
Foto: Oscar Seijkens
