De bedrijfsnaam ‘Wini’ is haar letterlijk op het lijf geschreven: Wini Weidenaar (33) is vrijwillige gevangene van de Blokhuispoort en werkt daar aan allerlei maatschappelijke projecten. Met haar communicatiebureau draagt ze haar eigen kijk op de wereld uit, en verlegd ze steeds opnieuw haar grenzen. En ja, ze is trouwens ook een Weidenaar van de ambachtelijke worstmaker uit Dokkum.
Ik zag dat je familie bent van de Weidenaars van de droge worst. Maar kun je wat meer vertellen over je achtergrond?
“Twee dagen per week werk ik nog voor het familiebedrijf. Ik ben opgegroeid in Niawier, boven Dokkum. Dat is een klein dorpje met zo’n 300 inwoners. Vroeger heb ik eigenlijk altijd voor het bedrijf gewerkt. Ik stond dan met m’n vader in de winkel. Op m’n twaalfde stond ik al achter de toonbank, maar kwam er nauwelijks bovenuit. Later heb ik in Dokkum op de mavo gezeten en daarna ben ik naar Leeuwarden gegaan. Hier heb ik op de NHL communicatie gestudeerd. Ik doe nu nog steeds de marketing en communicatie voor het familiebedrijf, en een klein stukje verkoop.”
Kun je uitleggen wat je werk precies inhoudt?
“Ik schrijf vaak strategische plannen en help bij de uitwerking daarvan. Hoe zet ik mijn project, product of organisatie in de markt? Daarnaast schrijf ik veel, maar vooral omdat ik dat leuk vind. Ik maak allerlei artikelen; interviews, marketingplannen en een blog. Ik ben heel erg van het verhalende. Iets tekstueel begrijpelijk maken is waar ik goed in ben.”
Lukt dat begrijpelijk maken van wat je doet ook in het Frieser dan Friese Dokkum?
“Het is daar misschien Frieser dan Fries, maar de Dokkumers zijn niet dom, of zo. Ik denk dat er sowieso niet veel mensen zijn die weten wat ik allemaal doe, mits ze mijn website goed bekijken. Soms denk ik zelf ook, wat doe ik allemaal? Ik moet wel zeggen, mijn beppe leeft nu niet meer, maar die heeft nooit begrepen wat voor werk ik deed naast het werk voor Weidenaar. Als ze mijn naam in de krant las, dacht ze wel: dat heb je goed gedaan..”
Hoe ben je in de Blokhuispoort terechtgekomen?
“Dat gebeurde in 2009. Ik deed vrijwilligerswerk voor ‘De Vrolijkheid’. Samengevat werkt die organisatie aan het vermaak van kinderen in asielzoekerscentra. Super leuk werk, maar we moesten wel opslag hebben voor de spullen. We werkten namelijk voor vijf verschillende centra in heel Friesland. Ik heb toen de beheerder van de Blokhuispoort Hotze Bouma benaderd, of hij nog een celletje overhad. Zo ben ik er ingerold, en uiteindelijk ben ik er zelf altijd gaan zitten. Samen met Hotze heb ik ook Café de Bak opgericht.”
Je behoort inmiddels tot het interieur van de Blokhuispoort…
“Haha ja, ik denk dat anderen dat wel zo zien.”
Samen met Roelof Lousma geef je de training ‘Mediaslimheid’. Hoe zijn jullie op dat idee gekomen?
“Roelof heeft mij daarvoor benaderd. Hij werkt voor Omrop Fryslân. Hij wilde iets doen om de kennis over media te veranderen, want als bedrijven zich goed voorbereiden op hoe ze in de media willen komen, dan hebben ze meer invloed op het resultaat en heeft de journalist er minder werk van. Roelof zocht iemand die hem daarbij kon helpen. Op de redactie van de omrop hebben ze toen blijkbaar mijn naam laten vallen. We geven nu trainingen aan communicatiespecialisten en bedrijven over hoe ze zich beter kunnen profileren in de media door advies te geven over de veranderende media.”
Heb je een voorbeeld van een bedrijf dat echt iets aan jullie training heeft gehad?
“Toevallig wel. Het ziekenhuis Tjongerschans in Heerenveen kreeg een ‘accreditatie’. De meeste mensen weten niet wat dat betekent maar belangrijker nog het zegt niet zoveel. Met de training gaven wij aan dat ze veel moeilijke woorden gebruiken. We stelden de vraag: wat wil je dat mensen van het ziekenhuis weten? Hun antwoord was dat mensen er veilig naartoe kunnen en dat ze zich er thuis voelen. We zeiden onder andere, haal de pers naar binnen en laat het ziekenhuis zien. Zo heeft de Leeuwarder Courant uiteindelijk een heel positief stuk geschreven over de Tjongerschans die in de top 5 staat van de beste ziekenhuizen volgens het AD en dus over de accreditatie. Het ziekenhuis vertelde ons later dat het succes van dat artikel mede te danken was aan onze training en de tips die hierin naar voren kwamen.”
Wat is volgens jou het tegenovergestelde, ‘mediadomheid’?
“Gewoon een persbericht naar de pers sturen, en vervolgens geen actie ondernemen. Zo ging het voorheen altijd; ik schiet gewoon en ik zie het wel. Zelf bepaal ik altijd eerst waar ik het nieuws echt in wil hebben. Voor wie is dit nu echt interessant? Natuurlijk kun je het daarnaast nog steeds breed versturen”
Op welk project ben je het meest trots, en waarom?
“Eigenlijk op drie verschillende dingen. Ik denk dat ik altijd het meest trots zal zijn op m’n familiebedrijf. Daarnaast het vrijwillige project de Friese dorpentop. Daarin gaven 500 Friese burgers hun mening over de democratie het Friese Platteland en wat ze nu echt belangrijk vinden. 26 november komt daar het vervolg van. Het project dat emotioneel het meest aannaar m’n hart gaat is een project van Doarpswurk. Friese dorpen nemen vluchtelingen met een verblijfsstatus op door in sommige gevallen een huis te kopen of te verhuren. Dat dat gewoon kan in Nederland, geeft mij wel een beetje hoop. Ik ben er heel trots op dat ik daar bij betrokken ben.”
Je houdt er ook een blog op na op je website. Wat wil je daar mee uitdragen?
“Vaak gaat het om onderwerpen waar ik persoonlijk tegenaanloop. Omdat ik niet in een functie zit waarin ik altijd direct iets aan die maatschappelijke onderwerpen kan doen, maar ik wil wel graag mijn mening daarover delen. Het is gericht op mensen die mij niet zo goed kennen en mij daardoor beter leren kennen. Maar soms wil ik ook gewoon wat kwijt.”
Als ik je blog lees, krijg ik de indruk dat je een vredelievend mens bent en iedereen gelijk behandeld. Zou je dan met je bedrijf ook je diensten verlenen aan mensen die niet iedereen gelijk behandelen?
“Ik ben heel kritisch in het beslissen met wie ik wel of niet samenwerk. Heb je een voorbeeld?”
Zou je de marketing van de PVV doen?
“Nee. Daar hoef ik niet over na te denken. Ik zou ook de campagne van Trump niet kunnen doen. Mijn blog komt overeen met wie ik ben.”
